امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان ـ سیدعلی حمیدهکیش :
هربرت چیک، معاون کنسول بریتانیا در بوشهر، در میانهی جنگ جهانی اول نوشت:«یکی از راههای مهار ایرانیها، مشغول کردن آنان با فقر است.» این جمله کوتاه، اما سنگین، نه صرفاً یادداشتی تاریخی، بلکه هشداری جاودانه دربارهی ماهیت فقر و کارکرد آن در تضعیف جوامع مستقل است.
قدرتهای استعماری دریافته بودند که جامعهی گرفتارِ فقر و فساد، نیازی به اشغال نظامی ندارد؛ خود بهتدریج از درون فرومیپاشد.
امروز، در شرایطی که کشور از نظر سیاسی مستقل است، نشانههایی از همان الگوی تاریخی در عرصهی اقتصادی و مدیریتی دیده میشود. تورم مزمن، رکود طولانی، نابرابری شدید و فساد سیستماتیک، ساختار اجتماعی را دچار فرسایش کرده و بنیان اعتماد عمومی را تهدید میکند. این وضعیت، همانگونه که تاریخ نشان داده، میتواند بستری برای نفوذ، فشار و وابستگی غیرمستقیم فراهم آورد.
لذا فقر و فساد دو تیغ یک قیچیاند: بنحویکه یکی مردم را از درون فرسوده می کند و دیگری ارادهی اصلاح را در ساختارها میکُشد. فقرِ گسترده، جامعه را به بقا محدود میکند؛ و فسادِ ساختاری، انگیزهی خدمت را از مدیران صادق میگیرد. ترکیب این دو، استقلال ملی را به تدریج تحلیل میبرد، بیآنکه صدای فروپاشی آن شنیده شود. پس پیام فوری به سیاستگذاران و دولتمردان این است که مبارزه با فساد باید از شعار به ساختار تبدیل شود؛ چرا که شفافیت، پاسخگویی و نظارت عمومی سه رکن حیاتی آن هستند. و توجه جدی به این امر که رفع فقر و کاهش نابرابری، نه لطف به مردم بلکه تضمین امنیت ملی است.
در نتیجه توسعه بدون عدالت، و سیاست بدون صداقت، هر دو بذر بیثباتی میکارند. و امروزه، بیش از هر زمان دیگری، کشور نیازمند تصمیم شجاعانه، اصلاح ساختاری و بسیج همه ظرفیتهای ملی است تا از چرخهی معیوب فقر و فساد رها شود.
بی شک فقر دیگر فقط عددی در آمار نیست؛ بلکه زنگ خطری است برای آیندهی استقلال و انسجام ایران عزیز می باشد.
خداوند در آیه ۲۶ سوره ص می فرماید: يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُم بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ (ای داوود! ما تو را جانشین خود در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف میسازد.)
این آیه یادآور مسئولیت سنگین اهالی قدرت و سیاست است؛ آنان که حکومت و تصمیمسازی، امانتِ به آنها سپرده شدهاست. و اگر از مسیر عدالت و حق فاصله گیرند، جامعه را در گرداب فقر، فساد و انحراف میکشانند. امروزه باید، برای حفظ استقلال و امنیت ایران، عدالت را محور سیاست، و شفافیت را، چراغ راه حکمرانی خود قرار دهند. والسلام